Rozdział 43

            Człowiek nie jest idealny , popełnia błędy... 

 Jeśli ktoś myśli o sobie ,że jest idealny to grubo się myli. Każdy popełnia błędy i ma prawo je popełniać ,bo nikt nie jest idealny . Ważne w tym wszystkim jest to , by zrozumieć swój błąd  i powiedzieć przepraszam. 


  Marco obudził się było już rano , przeciągnął się i rozejrzał dookoła ,podniósł się i poszedł do sypialni .
Kamień spadł mu z serca , Ann spała w łóżku
- Jest - pomyślał podszedł i usiadł obok niej , dłonią odgarnął jej włosy z twarzy. Dziewczyna powoli otworzyła oczy :
- Już się nie gniewasz ? - zapytała
- Nie , tylko proszę  nie znikaj na tak długo - powiedział - martwiłem się , było już późno
- Straciłam poczucie czasu - odparła cichutko dziewczyna 
 Przez chwilkę trwała cisza , Marco i Ann patrzyli tylko na siebie ..
- Dlaczego wczoraj tak się zdenerwowałeś ? -zapytała blondynka , piłkarz w stał
- Nie to nie ważne - rzucił i wyszedł z pokoju


Veronic i Moritz leżeli obok siebie :
- Dziś po treningu od razu wracaj do domu - powiedziała Ver
- Dlaczego ? -zapytał zaciekawiony Mo.
- Potrenujemy razem , musisz wrócić do formy - uśmiechnęła się szeroko dziewczyna
- Oj , Ty chyba nie wiesz na co się piszesz -  zaśmiał się piłkarz
- Jestem tego świadoma - odparła Veronic
- Z tego co widziałem to dajesz radę ,ale te twoje małe stopki ,a ta piłka tak duża - Moritz drażnił brunetkę
- Śmiej się śmiej , jeszcze się zdziwisz - Veronic wystawiła mu język
- Dobrze ,dobrze - powiedział - ale teraz to chyba pora wstać
- Już ? - skrzywiła się dziewczyna
- Tak , wiem że jest wcześnie ,ale muszę się naszykować - oznajmił i ściągnął z nich pościel 


Ann szybko wstała i poszła za nim :
 - Marco , co się dzieje ? - zapytała
- Nic wszystko gra - odpowiedział Reus
- Właśnie widzę ,bądź ze mną szczery - powiedziała Ann
- Możemy skończyć tę bezsensowną rozmowę - Marco chodził po mieszkaniu i zbierał rzeczy na trening
- Bezsensowną ? Myślę ,że jest potrzebna - oznajmiła - wiem , że to może wyglądać dość dziwnie , jego zachowanie to ,że dzwoni próbuje się umawiać ,ale ...
- Co? - przerwał jej
- Przepraszam ,ale nie wiem jak ja mam się w tej sytuacji zachowywać  - dodała tylko
Reus zapiął torbę  :
- Nie jesteś winna , dziś będę późno - oznajmił tylko , dał jej całusa i ruszył w stronę drzwi
- Marco , zaczekaj  - rzuciła szybko ,ale usłyszała tylko trzask drzwi


Veronic i Moritz właśnie rozkoszowali się poranną kawą na tarasie   swoja drogą mieli bardzo ładny ogród
- Trzeba tu postawić bramkę - powiedziała dziewczyna rozglądając się dookoła
- Zgadzam się , przydała by się w sumie - odparł biorąc łyk kawy Mo.
Rozmyślenia i planowanie , jak zagospodarować miejsce w ogrodzie przerwał dzwonek do drzwi
- A kogo to tak wcześnie do nas niesie - powiedział Leitner
- Przydało by się to sprawdzić - uśmiechnęła się Veronic
- Dobrze otworze - przewrócił oczami piłkarz ,a brunetka wysłała mu buziaka

____________________________________________________________________

 

Rozdział 42 ciąg dalszy..

  W jednej chwili wszystko może się zmienić...  

 Tak naprawdę w jednym momencie możemy stracić to na czym nam zależy , jedna nierozważna decyzja , jeden nierozważny krok. Przecież ludzie mogą nam pomóc w tym ,żebyśmy wszystko stracili , wszystko na czym nam zależy ...

 Veronic i Moritz byli już na miejscu wysiedli z auta :

- To do zobaczenia po treningu - uśmiechnął się Moritz i chciał pocałować Veronic w czółko ,ale ta odsunęła się 

- Pa.- odparła , - czy ten chłopak jest normalny - pomyślała - najpierw wielkie fochy ,a teraz taki milutki .

 niestety dziewczyna nie miała więcej czasu na rozmyślanie ,a może to i lepiej . 

   Na parkingu pojawiło się auto Reus'a , z niego szybko wyskoczyła Ann :

- Ale się za Tobą stęskniłam - uścisnęła ją mocno  Veronic

- Ja także się stęskniłam , nawet nie wiesz jak - zaśmiała się Ann

- Cześć Ver. - przywitał się Reus - dziewczyny Ja muszę lecieć do szatni - piłkarz pocałował blondynkę i poszedł . Dziewczyny za nim weszły na stadion poszły kupić sobie szeiki :

- Mai się do Ciebie odzywała  ? - zapytała Ann

- Nie w ogóle , odkąd jest w Monachium ani słowa - brunetka wzięła łyk szeik 

- Właśnie do mnie też nie , ale Mario dzwonił do Marco i mówił ,że wszystko gra - odparła Ann - ale to trochę dziwne ,prawda?

- Bardzo , nie chce z nami rozmawiać czy co ? Obraziła się może - Veronic miała różne opcje 

- Ale za co miała by się obrazić ? -  powiedziała Ann , dziewczyny wyszły i kierowały się w stronę stadionu .

  Po kilku minutach były już na miejscu właśnie wybierały sobie dobre miejsce  ,aby widzieć wszystko bardzo dobrze .

Dziewczyny miały sobie dość dużo do powiedzenia , więc buzie im się nie zamykały. Veronic śmiała się jak szalona ,a jej śmiech był tak głośny ,że chłopaki na boisku też zaczęli się śmiać  .

Piłkarze mieli przerwę , więc dziewczyny mogły wejść na murawę . Jurgen bardzo je lubił traktował je wręcz jak córki :
- Dzień dobry trenerze ! - powiedziały z ogromnym uśmiechem na twarzy
- Witajcie moje miłe - zaśmiał się Klopp - Ann przyjdź  do mnie an moment
- Tak ? - zapytała
- Mam do Ciebie prośbę , trzeba trochę zmotywować Marco pomożesz mi ? - zapytał trener
- Pewnie , już Ja się tym zajmę - odparła dziewczyna
 Veronic siedziała już z piłkarzami  , na boisku była taka wspaniała atmosfera .
 Ann podeszła i przywitała się , po czym przystanęła obok Marco i Matsa .
Mats jak to zawsze on  dusza towarzystwa ,żartował , śmiał się to dzięki niemu w szczególności chłopcy byli tak wyluzowani ,ale wiadomo samiec alfa , przywódca stada . Kapitan drużyny.
 - Moje dziewczęta, kiedy to spędzimy razem trochę czasu , jesteście w naszej drużynie już sporo czasu ,a my nigdy nie byliśmy razem na imprezie - zaśmiał się Hummels
- Ej ej , jakie Twoje ? Jakie Twoje ? - wtrącił się Marco
- Najpierw obowiązki później zabawa - odparła Ann
- Dobrze powiedziane , więc chłopaki do roboty - Jurgen zagonił ich na boisko , a dziewczyny u siadły trochę dalej poza boiskiem . Veronic zdążyła "ukraść " tylko jeszcze jedną piłkę .
 Zaczęły kopać jak za dawnych dobrych czasów :
- Już tak dawno nie miałam piłki przy nodze - westchnęła Veronic
- Chyba najwyższa pora to zmienić - uśmiechnęła się Ann
- Co masz na myśli ? -zapytała Ver
- Nic , tak mi się powiedziało - odparła blondynka
- Jasne , Ja już znam te Twój uśmieszek - powiedziała kiwając głową
   Dziewczyny kopały tak  i zapomniały o Bożym świecie , nie zwracały uwagi na nic . Nawet na to ,że trening się już skończył  ,a piłkarze stali i przyglądali się im. W końcu Mateusz po cichu podszedł od tyłu do Ann złapał ją w pasie i uniósł do góry :
- Przestraszyłeś minie głupolu - krzyknęła Ann ,myślała ,że to Marco
- Od kiedy to tak mnie nazywasz? - zapytał Mateusz
- Yyyy.. mogłeś mnie nie straszyć - Ann lekko się speszyła , chłopak już nie trzymał jej w górze ,ale nadal ją obejmował . Tak czule ...
Po Marco było widać złość , dlatego Ann lekko wyrwała się z objęć Mateusza.

  Veronic podeszła do Moritza :
- Wkurzasz mnie ,ale Cię kocham - szepnęła mu do uch
- Przepraszam za te moje humorki , też Cię kocham  - objął dziewczynę i dał buziaka w główkę
Obydwoje zeszli do szatni , reszta piłkarzy poszła za nimi  .

Mateusz został z Ann na boisku :
- Dlaczego to zrobiłeś ? Przecież wiesz ,że Marco będzie zazdrosny - podniosła lekko głos Ann
- Nie ma o co być zazdrosny - uśmiechnął się Mateusz
Blondynka nie wiedziała jednak o tym ,że chłopcy mieli już ze sobą kila spięć w szatni . Marco nic jej nie powiedział , Mateusz także . Nie pokazywali tego na boisku , przecież są profesjonalni.

Veronic i Moritz szybko wyszli nie żegnając się z nikim , wsiedli do auta ;
- Zabieram Cię gdzieś - oznajmił Mo.
- Gdzie ? -zapytała dziewczyna
- Zobaczysz , musimy porozmawiać w jakimś spokojnym miejscu - odparł piłkarz , a Veronic o nic już nie pytała. Była tego samego zdania , rozmowa pomaga , musieli sobie powiedzieć co im się nie podoba , co by chcieli zmienić . Przecież byli w poważnym związku .

Ann i Mateusz siedzieli jeszcze na boisku , co prawda dziewczyna czekała na Reus'a ,ale Mati dociągał ją od tego tematu :
- Może wyjdziemy gdzieś jutro ? - zaproponował piłkarz
- Muszę zapytać Marco - oparła Ann
- Nie jesteś już małą dziewczynką , nie musisz pytać o pozwolenie - powiedział Mateusz ,Ann nie odpowiedziała
Reus czekał na nią obok auta:
- Gdzie ona jest ? - pytał się w myślach , wszyscy już pojechali .
Po chwili ,Ann wyszła z obiektu w towarzystwie Matiego , cała w skowronkach. Pożegnała się z nim i podeszła do Marco .
- Czekam już na Ciebie z pół godziny - krzyknął Reus
- Nigdy nie mówiłeś do mnie takim tonem - odparła Ann
 Chłopak wsiadł do auta , dziewczyna także .  Bez słowa pojechali do domu .

Moritz i Veronic dojechali już na miejsce , zaparkowali auto i poszli pieszo do parku na oddaloną ławkę , gdzie było cicho i spokojnie :
- Więc najpierw posłuchaj - zaczął Mo. - przepraszam , Cię za rano i cały dzisiejszy dzień , mam jakiś słabszy okres szybko się irytuje , bardzo przejmuje się swoją pozycją w klubie , widzisz ,że nie idzie mi najlepiej na boisku , nie mam miejsca w podstawowym składzie , za dwa dni mecz i chciał bym się do niego jak najlepiej przygotować ,żeby pokazać wszystkim
-  Ale przecież mogłeś powiedzieć , nie jestem Twoim wrogiem  chcę Ci pomóc - powiedziała Veronic
-  A co do tego ,że nie mówię Ci ,że Cie kocham - Leitner lekko spuścił wzrok - Ja dopiero uczę się czułości , innym to przychodzi łatwo ,ale mi nie . Czasami wiesz udaję takiego szarmanckiego , otwartego i pewnego siebie ,ale cały czas nad tym pracuje .
- Oj ,kochanie rozumiem Cię - uśmiechnęła się ciepło Ver. - jesteś taki jak Ann , mam już doświadczenie w takich sprawach . - odparła - ale widzisz wystarczy powiedzieć i wszystko jest jasne , Ja się nie denerwuje , Ty nie masz wyrzutów sumienia
- Od teraz więcej rozmowy - zaśmiała się piłkarz
Para siedział jeszcze trochę na ławeczce , to był ciepły i miły wieczór .

Ann i Marco dojechali do domu :
- Dziś już nic do mnie nie powiesz ? - zapytała Ann , nie doczekała się odpowiedzi Reus wszedł do pokoju i trzasnął drzwiami . Ann weszła do kuchni zrobiła kolację , ułożyła wszystko na tacy . Zapukała do pokoju w którym siedział Marco , otworzyła drzwi i zobaczyła jak piłkarz leży na łóżku z laptopem i słucha muzyki , postawiła jedzenie na stoliku . Kątem oka zobaczyła ,że pisze z Mario .
  Dochodziła godzina 22.00 , Ann wyszła pobiegać , zostawiła kartkę w salonie ,żeby w razie czego piłkarz się nie martwił ,choć szczerze w to wątpiła .
Godz 23.45 Marco siedział na sofie , nerwowo obracał telefonem w ręku . To ,że był zazdrosny pokazywało jak bardzo kochał Ann i martwił się o nią . Na zewnątrz było ciemno ,a ona nie wracała ...

______________________________________-